Einde van het designertijdperk?

In de medische wereld doken eind vorige eeuw de zgn. ‘designer-babies’ op: pasgeborenen waarvan op voorhand o.a. het geslacht kan gekozen worden. Designer staat hier voor: veranderd door genetische manipulatie.

Computerfreaks kennen zgn. ‘designervirussen’: virussen of programma's die voor heel specifieke doeleinden ontworpen werden. Allan Lundell vertelt er alles over in zijn boek >Virus. De grootste bedreiging van onze computersystemen= (1989).

Het designer-etiket kan ook ironisch toegepast worden: op het prijzige mineraalwater van bijvoorbeeld het Franse merk Perrier of op de dure delicatessen en de exotische schotels die opgediend worden voor de eetsnobs. Na de fast food nu ook ‘designer-food’! Als het maar een naam heeft.

Het socialisme deed het eind vorige eeuw ook goed. Zeker in Groot-Brittanië waar Labour al een tijdje zijn blazoen probeerde op te poetsen. Voorheen slaagde de partij er maar niet in het Thatcherisme te vervangen door een modern socialisme. Onder Grote Roerganger Kinnock werd getracht wat te doen aan de beeldvorming. De rol van de extreme linkervleugel werd ingeknot, zeer tot ongenoegen van de radikalinski's. Visuele presentatie en public relations werden de nieuwe toverwoorden. Mediabekwaamheid, daar kwam het op aan.
Het ‘designer-socialisme’ was geboren maar zelfs een flitsende verkiezingscampagne kon Labour niet aan de macht helpen. De partij kon vroeger geen deuk in een pakje boter slaan. Met Tony Blair, de nieuwe leider van de Britse linkse partij, was er voor het eerst sinds tijden weer kans dat Labour aan de macht kon komen. Het mooie pak en de welbespraaktheid van Blair zullen er ongetwijfeld voor iets tussen zitten. Haalde het ‘designer-socialisme’ het dan toch van de conservatieve Torries? Haalde Tony Blair misschien de mosterd vandaan bij de voormalige Spaanse premier, Felipe Gonzalez?
Als leider van de Spaanse socialistische partij (PSOE) wist deze politicus meer dan wie ook hoe hij de media moest bespelen. Hij had het nodige charisma en was wat je noemt een 'grote communicator', een term die in het verleden ook van toepassing was op Ronald Reagan en op Gorbatsjov: meesters in het omgaan met publiciteit. Het Britse en Spaanse designersocialisme had in de ogen van Nieuw (F)links voor een meer dan bevredigend resultaat gezorgd maar de oude garde spaarde haar kritiek niet. Zij bestempelden het als een overwinning van de beeldvorming over de inhoud. Met het terugtreden van Blair is wellicht het einde van het designertijdperk in zicht gekomen.